♥♥ Chyba jednak się zakochałam♥♥

Całą noc myślałam myślałam a to o Sebastianie albo Aleksie. Wiem ,że go krzywdziłam. Ale ja też chcę być szczęśliwa. A czuję ,że przy Sebastianie jestem. On mnie rozumie ja go rozumiem. Dostałam sms. O północy. Zdziwiłam się bo był on od Sebastiana. Z treścią.:
„Dobranoc .Śpij dobrze .”
Od razu zrobiło mi się milej. Uśmiech nie schodził mi z twarzy. Kiedy mi się przypomniało jak się mi przyglądał tymi swoimi oczami jak bandażowałam mu rękę. Biedaczek. Aż mi się go żal zrobiło. Poczułam normalnie tak zwane „motylki „  w brzuchu .Czyżbym się zakochała. ? Sama nie wiem. Trudne pytanie. Muszę się sama upewnić. A może to tylko zauroczenie .? Tyle pytań a brak konkretnej odpowiedzi.
To nie jest tak ,że nie spotykam się z Aleksem ,że o nim zapomniałam .Pamiętam o nim cały czas. Nie chcę zepsuć naszej przyjaźni.
Ciocia jak zwykle rano uszykowała mi kanapki , czasami dzwoni do mnie dyrektorka domu dziecka. Pyta się czy wszystko w porządku. Odpowiadam ,że tak , że ciocia opiekuję się mną najlepiej jak tylko może. Pokochała mnie . Ja też bardzo ją kocham. Chociaż nie zastąpi mi mojej matki. Ale czuję się ,jak by była obok mnie.
Niestety wstałam dzisiaj za późno , więc szybko się ubrałam , uczesałam się w kucyka. Wzięłam drugie śniadanie i poszłam szybciutko na autobus . Szła przede mną jakaś dziewczyna, nagle  przewróciła się  , przestraszyłam się  i podbiegłam do niej.
Sprawdziłam czy żyje , patrząc czy jest puls . Żyję .
-Ludzie pomocy .!! . –krzyczałam.
Otworzyła oczy.
- Czekaj zadzwonię na pogotowie. –powiedziałam.
-Nigdzie nie dzwoń  .Nic mi nie jest . po prostu zakręciło mi się w głowie.
-No dobrze.  Pomogę ci wstać .
-Dzięki.
-Może powinnaś pójść do lekarza. ?
-Chyba muszę się wybrać .Ale to moja sprawa. Ja już muszę iść , na razie.
I poszła dalej wsiadając w autobus. Zauważyłam ,że to też mój autobus więc szybko pobiegłam aby jeszcze zdążyć. Zdążyłam . Usiadłam koło nieznajomej dziewczyny. Chcąc ją jakoś poznać.
-Jak masz na imię .? –zapytała trochę nie śmiale.
-Luiza. A ty .?
-Laura.
Nie wiedziałam co dalej powiedzieć .Więc całą drogę siedziałyśmy w ciszy .
Obie wysiadłyśmy pod szkołą. Gdzie czekał na mnie Aleks .
Przytuliłam go.
-Cześć  coś się stało .? –zapytał.
-Sama nie wiem .Jak szłam na przystanek taka dziewczyna straciła przytomność .Ale już jest wszystko ok .Ma na imię Luiza. Ale wydaję mi się ,że potrzebuję pomocy .
-No to pogadaj z nią .
-No ale nie jest taka skłonna do rozmowy. Więc nie wiem .
-Wiem ,że dasz radę .Na pewno coś wymyślisz.
-Pewnie masz rację .Chodźmy już bo się spóźnimy.
Oboje poszliśmy do szkoły pod klasę .Sebastian chodził do innej szkoły. Myślałam o nim . Spotykamy się w popołudniu  po szkole.
Kiedy poszłam do łazienki spotkałam Luizę .Oddychała jakoś dziwnie bardzo szybko . Stała nad umywalką i widać było ,że coś jej jest .
-Luiza Co  ci jest .?
-Nic .Zostaw mnie .! .- i wybiegła  z łazienki .
Czułam ,że muszę wiedzieć co jest tej dziewczynie bo potem będzie za późno .
Popołudnie . Sebastian po mnie przyszedł miał dla mnie jakąś niespodziankę .
-Cześć .
-No hej piękna . Głodna .?
-Jeszcze nie wiesz jak . Chyba znasz mój żołądek. –odpowiedziałam .
-No widzisz jak trafiłem. Bo idziemy coś zjeść. Wsiadaj.
Weszłam do samochodu. Spoglądałam na niego. Był taki skoncentrowany , wyglądał ślicznie .
-Czemu mi się tak przyglądasz .? –zapytał szyderczym uśmiechem .
-A tak jakoś wyszło . Lepiej patrz na drogę .Bo jeszcze gdzieś wjedziemy w jakiś rów.
-Spokojnie .Dam radę .Mam podzielną uwagę.
-Właśnie widzę . – odwróciłam wzrok i zaśmiałam się lekko.
Dojechaliśmy do restauracji bardzo eleganckiej .Czułam się nie swojo .
-Zwariowałeś do reszty .? Jak ja wyglądam , w takich ciuchach szkolnych do takiej restauracji .?
-A kto powiedział ,że idziemy do środka .? Idziemy do tego budynku ale w inne miejsce. –uśmiechnął się .
-Nie rozumiem.
-O to właśnie chodzi. Mam coś dla ciebie. Przebieraj się .
Podał mi piękną długą czerwoną suknię .
-Ale ja nie mogę . Nie możesz mnie tak rozpieszczać .
-Ależ mogę . Nie marudź .
-Ja ci ją potem oddam.
-Będziesz mi sukienkę oddawała.?
-No tak . Nie lubię jak ktoś daje mi takie drogie prezenty . Nie mam tyle kasy aby dać komuś coś drogiego w zamian.
-Nie musisz mi oddawać. I nie chcę nic w zamian , odzwięczysz mi się jeśli ją założysz i zobaczę twój śliczny uśmiech .
-Ok .- zgodziłam się co miałam zrobić. Ubrałam ją , zobaczyłam się w lustrze .Po raz pierwszy od wielu lat zobaczyłam siebie w sukience.
-Wyglądasz jak królewna . ! Jezu jaka ty jesteś piękna .
-Dziękuję . – odpowiedziałam.
Wziął mnie za rękę i zaprowadził w dziwne miejsce. Była to mała salka . Wszystko wyglądało tak ślicznie. Świece , czerwony obrus , jedzenie .  A na stole moje ulubione pomarańczowe tulipany. Wszystko jak w bajce .
-Proszę usiądź . podsunął mi krzesło.
-Dziękuję .
-Czy to jest randka .? –zapytałam .
-Wydaję mi się ,że tak . A co nie podoba ci się .?
-Jasne ,że podoba . I to nie wiesz jak bardzo .
-To się cieszę.
Zjedliśmy te pyszne dania. Po raz pierwszy byłam na prawdziwej randce, było wspaniale . Sebastian był taki szarmancki . Chyba jednak się zakochałam i jestem tego pewna.